Andy van den Dobbelsteen doet dagelijks verslag van het World Sustainable Building Conference in Melbourne.

Melbourne, dinsdag 23 september, 21:32 PT

Je hebt wel eens van die dagen die van begin tot eind sprankelen en je compleet leeggefeest achterlaten. Vandaag was niet zo'n dag.

De eerste congresdag zonder toeters en bellen. Dat betekent de hele dag presentaties van de academische papers. Daar kun je nog een heel leuk programma uit samenstellen, want op SB08 zijn maar liefst tien parallelsessies. Zelf had ik echter twee presentaties te doen, en dat beperkt je vrijheid om rond te lopen. Je bent gedoemd tot je eigen sessies.

Weinig groen
Bij de eerste presentatie mocht ik het publiek de lunch in leiden. Als eerste in mijn sessie presenteerde Feng Yang het effect van groen bij hoogbouw in Shanghai op het microklimaat. Ik stelde me daar spannende groene architectuur bij voor, maar het ging over kale high-rises¬ met wat parkjes op de grond.

Als tweede vertelde de doodzenuwachtige Koreaanse-in-Australische-dienst Jin Hui Woo over haar onderzoek naar het effect op comfort en prestatie van de binnenmilieukwaliteit. Probleem was alleen dat ze nog geen resultaten had, alleen een methodiek. Dat belette veel aanwezigen niet om maar door te blijven vragen over details die Woo nog niet kon geven. Deze paper had de scientific committee er natuurlijk uit moeten filteren.

Poep en pies
Vervolgens ging het gelukkig over poep en pies. Australische Briony Rogers had een goede presentatie over een proefproject op een school van composttoiletten met scheiding van urine en faeces. Daarna mocht ik, aangekondigd als Andy van Den. Ik hield een verhaal over de benadering van smart & bioclimatic design en de toepassing ervan bij de nieuwe Nederlandse ambassade in Canberra. Ik geloof dat het wel goed landde. Het publiek bleek alleen teleurgesteld dat het uiteindelijke ontwerp toch afwijkt van ons vooronderzoek. Such is life, folks!

Vleesch
De lunch was vandaag bijzonder mager, wat mij niet uitmaakte - ik moest toch nog iets doen aan mijn tweede presentatie - maar er was veel geklaag over te horen. Denk bij deze internationale congressen niet aan een standaard Nederlandse lunch met broodjes, melk en een appel. Dat kan namelijk echt niet; alleen Nederlanders trekken dat. Tot nu was het eten hier prima van kwaliteit; alleen is bijna alles met vlees.

Zoals jullie gisteren zagen is er hier CO₂-neutraal water, maar het duurzaamheidscongres is – net als de rest van Australië overigens – erg gesteld op vlees, wat het voor mij als vegetariër wat lastig maakt. Het is dat ik nog wel een hapje versgevangen vis neem, want de Indiër die gisteren aankwam en speciaal vroeg of er wel vegetarisch te eten valt, heb ik vandaag niet meer gezien.

Envilonmental load
Na de lunch mocht ik de spits afbijten bij een sessie over nieuwe modellen voor regionale en stedelijke planning. Ik vertelde er over het afstemmen van plannen op lokale (energie)kwaliteiten, waarbij vooral het exergieverhaal aankwam, merkte ik, want iedere presentator na me zei er naderhand iets over. De Amerikaan Malcolm Lewis presenteerde een beoordelingsmodel voor sustainable communities. Mooie term die ik meeneem uit die presentatie: data crushing.

Japanner Yoshiyuki Shimoda had zoals veel landgenoten last van de letter 'l', die dan wordt uitgesproken als 'r', wat soms de lachspieren prikkelt ('environmental road', 'depretion', 'row carbon' ). Maar hij had van Osaka ('Osakasietie') een interessante analyse van energie- en exergiestromen.

Hongkongnees Stephen Yim had geen moeite gedaan om zijn powerpoint te beperken tot vijftien minuten, maar gelukkig was het wel een goed verhaal over het verbeteren van het microklimaat in een woonwijk door de gebouwen beter te oriënteren en ontwerpen op wind en zon. Sloot daarmee aardig aan mijn presentatie. De Chinezen zijn – zo blijkt – veel meer dan Nederland bezig met stedelijk comfort en hebben interessante technieken om in openbare ruimten de hoeveelheid zon en daglicht te bepalen.

Het afnemen der bezoekers
Verlost van mijn verplichtingen kon ik daarna zelf gaan shoppen bij de verschillende sessies. Daarbij bleek dat het afnemen der bezoekers – wat op congressen altijd geleidelijk gebeurt – al ingezet was. Dat bood vooral bij minder populaire onderwerpen in de grotere zalen een troosteloze aanblik. Ik kon het op gegeven moment ook niet meer aanhoren en ben gaan kijken op de beurs die in het kader van SB08 is opgetuigd.

De Duitsers hadden hun stand archetypisch grondig aangepakt en verder viel me vooral een Toyota Prius op, die behalve opgeladen worden (plug in) ook zelf stroom kan leveren (plug out) na een dagje rijden, bijvoorbeeld aan woningen. Kijk. In Nederland wordt er een onderzoeksvoorstel voor opgetuigd en hier staat al een exemplaar dat het doet.

Verder vandaag geen bijzondere dingen. Ik zei het al: zo'n dag was het niet. De Central Business District (CBD voor vrienden) van Melbourne doet me vooral denken aan Amerikaanse steden, dus ik was blij om na een drankje en etentje met de tram weer aan te komen bij het appartement in St. Kilda, Melbourne aan zee, het sprankelende deel. Maar vandaag dus even niet…

G'day,
Andy

Afbeeldingen
- de zalen worden leeg;
- de plug-in, plug-out Prius;
- het principe;
- de in- en uitstekkerdoos;
- de Duitsers hebben het weer gruendlich aangepakt.