Is het een schip of een boot? Een aak misschien? Voor de maritieme fijnproever zal je het niet snel goed zeggen. De Mado (bouwjaar 1932) wás een coaster, en dus een zeewaardig schip. Nu is de motor eruit en is het een woonboot. Het is in ieder geval nu in eerste plaats het sfeervolle thuis voor Sander Rutten en Marieke van Nood en hun kinderen. Een duurzaam en comfortabel thuis, binnenkort helemaal gasloos.

“Het idee van wonen op een schip kwam van mij”, vertelt Marieke van Nood. “Leven op het water heeft me altijd aangetrokken. Toen we op zoek waren naar een andere woning en deze kans zich voordeed, hoefde ik er niet lang over na te denken.” De kans? Een plek aan de Amsterdamse Levantkade, op fietsafstand van het oude centrum van de hoofdstad. Het Centraal Station kun je vanuit je huiskamer zien liggen. Lees: vanuit de Mado, een voormalig zeegaand vrachtschip. Daar moest nog wel het een en ander aan vertimmerd worden, om het maar heel voorzichtig te zeggen.

“Het was nog echt een schip”, vertelt Sander Rutten, Mariekes wederhelft. “Een bedompt ruim waar geslapen werd en een bruggedeelte met verschillende kleine hokjes. Alles om de machinekamer heen gebouwd.” Die grote dieselmotor moest dus sowieso vertrekken, maar hoe creëer je daarna een behaaglijk leefhuis?

Zo duurzaam mogelijk leven

“Voor ons stond ook van het begin af aan vast dat we in dit schip zo duurzaam mogelijk wilden leven”, geeft Van Nood aan. Het beperken van je CO₂-uitstoot vind ik heel belangrijk en niet afhankelijk zijn van fossiele brandstoffen voelt ook gewoon goed. Dus wilden we een warmtepomp voor de verwarming en het badwater. Aangevuld met zonnecollectoren op het dak.”

Rutten: “Dat betekende ook dat we het schip zeer goed moesten isoleren. Meer dan je bij een gasketel zou doen. En dat we overal voor vloerverwarming zouden kiezen. Het verhoogt wel het comfort, natuurlijk. De romp is bekleed met een minstens 10 centimeter dikke laag PUR-isolatie en daarna afgetimmerd. Dat was echt vakwerk: de wanden lopen vrijwel nergens recht, dus probeer daar maar eens plaatmateriaal netjes tegenaan te timmeren.”

Kwaliteit van de installateur

De warmte wordt allereerst opgewekt door 6 auroTHERM zonnecollectoren op het dak van het stuurhuis. Wanneer de zon niet (voldoende) schijnt springt de aroTHERM luchtwater-warmtepomp bij, die achter de stuurhut staat. Die warmte wordt verzameld in een allSTOR buffervat van 800 liter. De technische afdeling van Vaillant maakte een compleet installatieschema waar ook de benodigde producten van andere leveranciers in waren ingetekend, zoals de pompen, de verschillende expansievaten, de vuilfilters en automatische ontluchters. “De installateur hoefde alleen maar de installatietekening van Vaillant te volgen,” legt Rutten uit. “Maar hoe hij dat doet, bijvoorbeeld of hij goed rekening houdt met bereikbaarheid en met hoe het er esthetisch uit komt te zien, dat is echt een kwaliteit van de installateur.”

De complete versie van dit artikel verschijnt in het aankomende Duurzaam Gebouwd Magazine (#44). In de volledige versie van dit artikel 'Een duurzaam woonschip' gaan we verder in op de getroffen duurzaamheidsmaatregelen. Je leest dit magazine binnenkort op DuurzaamGebouwd.nl.

Tekst: Marcel van der Winden, Beeld: Vaillant