Op dit moment houd ik me bezig met het vertalen van de steeds strenger wordende klimaatdoelstellingen in kansrijke bedrijfsstrategieën en met de implementatie van het Cradle to Cradle-concept. IMSA Amsterdam werkt hierin nauw samen met het bureau van Michael Braungart, EPEA en met de Nederlandse bureaus EVOKE en Search.
Een duurzame bouwsector zie ik als een geweldige uitdaging, die een volledige ommezwaai zou kunnen betekenen in het door de bouwfraude ontstane imago van louche, onbetrouwbare zakenmannen, die vooral elke vierkante meter van ons land willen volbouwen met woningen, snelwegen en verloederende bedrijventerreinen.
Die uitdaging wordt nu ook op vele manieren opgepakt:
- de toezegging van OVG en Coen van Oostrom om één megaton aan CO2-emissies te vermijden, die normaliter door hun gebouwen zou worden veroorzaakt;
- de oprichting van de Dutch Green Building Council;
- de vele pogingen om rode ontwikkelingen te combineren met natuurontwikkeling van hoge kwaliteit; en
- de enthousiaste ontvangst van het Cradle to Cradle-concept in de bouw.
De sector is al volop bezig met een vergroeningsslag. Nu nog de ambtenaren die de kaders stellen, en - misschien wel het allerbelangrijkst - de klanten. Want die zijn er nog lang niet. Zelfs de Rijksgebouwendienst - die straks duurzaam moet inkopen - en bedrijven of woningbouwcorporaties die maatschappelijk verantwoord ondernemen, hebben weinig oren naar de verhalen over duurzame gebouwen van de projectontwikkelaars.
Hoe dat kan? Gebrek aan kennis is waarschijnlijk een van de problemen. Maar lastiger is het dat ze bij het kiezen van een gebouw vooral naar de huur of de bouwkosten kijken en minder naar de relatie met lange termijn kosten van energieverbruik, ziekteverzuim (dat weldegelijk afhangt van zowel de kwaliteit als de ligging van een gebouw), productiviteit, imago en dergelijke.
En vaak zit er een verhuurder/vastgoedbeheerder tussen de projectontwikkelaar en de gebruiker in, die primair belangstelling heeft voor afschrijvingstermijnen en huurkosten. Wil je duurzaam bouwen echt mainstream kunnen maken dan moet daar iets veranderen. Nieuwe samenwerkingsvormen en financiële constructies zijn nodig om duurzaam bouwen voor alle betrokkenen aantrekkelijk te maken.
“A building as a tree” - dat is de droom van een van de bedenkers van het Cradle to Cradle-concept, William McDonough en die droom deel ik. Wie heeft ooit gehoord van een boom, die werd beschouwd als horizonvervuiling of verrommeling? Bomen staan symbool voor leven, voor de verbinding tussen aarde, lucht en water.
Bomen bieden voedsel en onderdak voor een enorme diversiteit aan insecten, dieren en plantensoorten - daarbij veranderen ze steeds van functie in de loop van hun levenscyclus van kiemplant via volwassen boom tot rottend hout.
Bomen bieden schaduw en bescherming aan mensen en dieren die eronder schuilen. Bomen zijn stevig en blijven - als ze gezond zijn - eeuwen staan.
Als bomen op de ‘foute’ plek staan, staan ze dus ook echt in de weg... Ga zo maar door. Duurzame gebouwen zijn net zo, daar ben ik van overtuigd en die uitdaging geef ik graag de bezoekers van deze site mee: ga op zoek naar locaties, ontwikkelingsplannen, materialen en architectonische constructies, waarmee gebouwen de bomen worden van de menselijke scheppingsdrang.
Anne-Mette Jørgensen