Na de verleiding van Cradle to Cradle volgt een periode van wilde passie. Met Cradle to Cradle 2.0 zet Duurzaam Gebouwd aan tot een periode van bezinning. Tot verdiepen van de relatie. Waarmee zijn we het avontuur aangegaan en hoe willen we verder? Een congres om te zoenen.

De vonken spatten er van af tijdens de start van het congres Cradle to Cradle 2.0. We zagen een intieme dans van architect Thomas Rau met hoogleraar Han Brezet. Sinds de VPRO uitzending over Cradle to Cradle zijn veel mensen enthousiast geworden. Gegrepen door de verleidelijke belofte dat we onze grote problemen van energie en materiaalschaarste in de wereld kunnen oplossen.

Douglas Mulhall
Volgens Douglas Mulhall van de Erasmus Universiteit Rotterdam - en naaste medewerker van grondlegger van de Cradle to Cradle-filosofie - komt Duurzaam Gebouwd met haar congres Cradle to Cradle 2.0 precies op tijd. Cradle to Cradle heeft in Nederland een warm bed gevonden. Er was een heuse wereldprimeur deze dag. Mulhall gaf een sneak preview van de Cradle to Cradle richtlijnen voor de Gebouwde omgeving die op het eerste oog erg op het gebouw en wat minder op gebiedsontwikkeling was gericht. Maar dat zal later in het jaar als EPEA de volledige richtlijnen voor de gebouwde omgeving presenteert anders zijn.

Trots toont Mulhall als voorbeeld van een vooruitstrevend C2C-project Rijnstraat 8. De aanpassing van het hoofdkantoor van VROM met de trefwoorden groen, intelligent en vitaal is tot stand gekomen in de DBFMO (design build, finance, maintain, operate) opzet waarbij de ontwikkelaars 25 jaar lang verantwoordelijk zijn voor de kwaliteit van het gebouw, maar aan de andere kant ook profiteert van alle energiebesparende maatregelen.

Falling in love
Mulhall vergeleek de omhelzing van Cradle to Cradle in Nederland als falling in love. Verliefdheid. En in die eerste verliefde momenten maak je gekke bokkesprongen. Cradle to cradle is in zijn ogen daarom in korte tijd alles voor iedereen geworden. Te pas en onpas wordt de terminologie gebruikt en daardoor ontstaan projecten en theorieën die soms te ver van de oorsponkelijke uitgangspunten afstaat.

Daarom zet Mulhall het liefst in dit congres eerst een stap terug: C2C 2.0 begint bij Cradle to Cradle 0.1. Bij de continuous loops van natuur en technologie.

Han Brezet en Thomas Rau
Duurzaamheids professor Han Brezet, van de TU Delft toonde voorbeelden van de Cradle to Cradle-oplossingen op eilanden in de Noordzee. Oplossingen zo verschillend als de diverse bevolkingsgroepen op de eilanden zijn. Hij en architect Thomas Rau vonden elkaar even op het podium in een slijp dansje waarmee de passie voor werken aan producten voor een betere wereld plastisch werd verbeeld.

Rau wil meer visie en ontwerpen vanuit het hart, en daarmee de belofte van filosofieën als Cradle to Cradle niet laten verzanden in rationele cijfers, normen en voorschriften. ‘We vergeten daarbij de liefde!’

Praktisch
Maar Cradle to Cradle 2.0 hield gelukkig ook beide benen op de grond. Met een reeks aan praktijkvoorbeelden en ervaringen in de interactieve workshops in het middagprogramma. En kritische kanttekeningen van Geert Verlind van Cagerito, maar vooral ook van Friso de Zeeuw TU Delft in het slotdebat door Gerard Vos - dagvoorzitter en hoofdredacteur van Duurzaam Gebouwd -geleid. Friso waarschuwde ervoor de liefde voor Cradle to Cradle niet als een religieus dogma aan te hangen. Een bestendige relatie bouw op met passie en gezond verstand.

Een uitgebreid verslag van het congres en de workshops volgt in nummer 4 van het magazine Duurzaam Gebouwd.

Tekst: Ronald van Bochove